Soul Tones

Steve Roach na płycie Soul Tones porzuca triabalowe bity, kierując się w stronę czystego chilloutu. To tylko dwie kompozycje, jednak ich czas i struktura w zupełności wystarczą by się nimi nasycić. Na pierwszy ogień idzie utwór tytułowy, Soul Tones trwa blisko 45 minut. Oparty na nieco ciemnych, przestrzennych dźwiękach z czasem nabiera jakiejś aerodynamicznej siły. Na dobrą sprawę ta muzyka podobna jest do pracy malarza w plenerze. Na pustym płótnie z czasem pojawiają się zalążki i kontury malowanego krajobrazu. Później wraz z dodawaniem kolejnych elementów, tworzy się pełna panorama uchwyconej przestrzeni. Roach robi to podobnie, tyle że z dźwiękiem. Wykorzystuje wszelakie barwy jakie daje mu elektroniczne instrumentarium. Skale, tekstury tworzą pełen piękna obraz, tam melodie pojawiają się znienacka i za chwilę ponownie się rozpadają. Mimo tego wraz z drugą kompozycją Slow Resolve, całość ma właściwe proporcje i kształty. To Steve Roach w swoim najdelikatniejszym, przestrzennym wydaniu. Muzyka która mogłaby w zasadzie trwać bez końca. Idealnie stapia się z tłem, angażuje umysł odbiorcy jak również łatwa jest do zignorowania. Tym samym doskonale wpisuje się w wizję tapet dźwiękowych, których założenie jeszcze w latach 70 określił Brian Eno. Ambient w swej esencjonalnej postaci.

R. M.