La Vie Electronique 2

Spełniło się marzenie zagorzałych fanów Klausa Schulze, którzy w odpowiednim czasie nie zdołali zaopatrzyć się w 50-płytowy box Ultimate Edition, zawierający nieprzebrane mnóstwo nagrań studyjnych i koncertowych, niepublikowanych na żadnym "regularnym" wydawnictwie artysty. W drugim digipacku La Vie Electronique Słuchacz znajdzie utwory stworzone w okresie 1972-1975, a wśród nich impresje tak zaskakujące jak kojarzące się raczej z wczesnym Pink Floyd Land der leeren Hauser czy przekornie balansujący na granicy klasycyzującej formy w dawnym stylu i dysonansującej awangardy Minuet, którego nie powstydziłby się Krzysztof Meyer albo Bronisław Przybylski. Niniejszy zestaw nagrań ma przede wszystkim wielką wartość historyczną, niezmiernie ciekawie jest móc na własne uszy prześledzić, jak ewoluowała muzyka Klausa Schulze, z jakich tematów wyłaniały się późniejsze kamienie milowe elektroniki uwiecznione na "kultowych" płytach takich jak Picture Music czy Timewind, jak bezkompromisowo i z jakim pietyzmem Schulze poszukiwał dla poszczególnych wątków najodpowiedniejszej oprawy. Na pierwszy rzut ucha ultraminimalistyczna, klaustrofobiczna muzyka Klausa Schulze z pierwszego okresu jego działalności nie ma nic wspólnego z jazzem - a jednak jakaż jemu bliska, jeśli wsłuchać się w sposób traktowania poszczególnych tematów, intuicyjnego ich rozbudowywania, parafrazowania w coraz to innym odcieniu!... Każdy proponowany tu utwór jest mini-arcydziełem (czasami trudno używać przedrostka "mini", skoro wiele kompozycji trwa ponad 30 minut...), ale szczególnie warto polecić kapitalną jam-session "KS meets KS" w utworze Studies for Organ, Keyboars & Drumset, z którego wyłoniła się niezapomniana kompozycja Mental Door, przejmującą suitę Titanensee (której nie polecam w sprzyjające melancholii krótkie zimowe dni!), a także bogato zinstrumentowany, bajeczny Nightwind wyczarowujący przy pomocy nader skromnych środków nader surrealną, niesamowitą atmosferę.