Trans Harmonic Nights (LP)

Peter Baumann nie bał się wyzwań, nie pozwalał zamykać się w gatunkowym "gettcie", jak robiło to wielu i często na własne życzenie. O ile płyta Romance '76 była obrazem osobistych emocji, wepchniętych w elektroniczny dźwiękowy chłód, to album Trans Harmonic Nights zaskakiwał. Baumann nie porzucił tu bynajmniej doświadczeń jakie wyniósł będąc członkiem Tangerine Dream, ale wykorzystał je w inny sposób. Stworzył własną wizję electro popu, rytmiczny i zarazem syntetyczny żywioł, nasycił "eterycznymi" tłami i melodiami, które więcej mają wspólnego z filmowymi ścieżkami, niż tandetą znaną z komercyjnych list przebojów. Ów "melancholic techno pop" mimo, iż utrzymany jest w tanecznych ryzach, tchnie jakimś zamyśleniem, smutkiem i tonie wręcz w uczuciach. Kolejne kapitalne wznowienie, obok którego trudno przejść obojętnie. Płyta klasyczna.