Schwingungen (remastered)

Płytę rozpoczynają dźwięki wieczornego, odrealnionego, kosmicznego bluesa, w którym partie gitarowe Manuela Gottschinga wyjątkowo swobodnie przepływają na przestrzeni leniwego dwunastotaktowego schematu. Drugi utwór to dziwaczna, wręcz chciałoby się powiedzieć "narwana" synteza rozszalałego jazzu i zaczątków hard-rocka. Z kłębiącego się gitarowo-rytmiczno-wokalnego tła dobiegają przesterowane dźwięki saksofonu, a muzyka, mimo że sprawia przede wszystkim wrażenie niekontrolowanego, pogłębiającego się chaosu, doprawdy nie pozostawia obojętnym. Finał albumu, utwór najdłuższy w zestawie, to – tradycyjnie już pojawiający się na płytach Ash Ra Tempel – pełen psychedelicznych "odjazdów" kontrast wobec rytmicznego oblicza projektu. Dziwne, niekonwencjonalne harmonicznie pulsacje organowe splatają się tutaj z poświstami kosmicznego wiatru, gitarowymi mgławicami i melanżem perkusyjnych odlotów. Porządek zaprowadzony zostaje dopiero w codzie 19-minutowej suity, kiedy to przychodzi pora na zaintonowanie podniosłego, patetycznego motywu rozpisanego na wszystkie instrumenty oraz tęskną wokalizę, zupełnie w stylu finału zdumiewającego A Saucerful of Secrets Pink Floyd. Generalnie rzecz biorąc, pierwsze przesłuchania mogą sprawiać wrażenie nagromadzenia na przestrzeni 38 minut hałasu i chaosu – ale w jakże kreatywnym i po prostu fascynującym wydaniu!