Init Mind

Fryderyk Jona, młody wilczek niemieckiej elektroniki, bez kompleksów sięga do źródeł gatunku. Na wydaną w 2015 roku płytę Init Mind uwagę powinni zwrócić wielbiciele Klausa Schulze. To tylko dwa nagrania, ale każde z nich trwa ponad 20 minut. Wypływają one wprost z tych charakterystycznych medytacji a'la Schulze. Jednak w przeciwieństwie do nobliwego weterana, Fryderyk Jona prezentuje pełniejszą paletę brzmień. Nie stara się być tak monochromatyczny jak Schulze. Jego muzyka kołysze się niemal w tej charakterystycznej melodyce, ale Fryderyk Jona gra pełniej, z większą swadą. Te dwie części Init Mind przechodzą od uspokojonych, delikatnych faktur po niemal barokowo brzmiące, sekwencyjne suity. Ich fosforyzująca siła przyciągania, niemal pochłania przestrzeń wokół tworząc wielobarwne, arabeskowe mozaiki. Bardzo dobry album niby podobne to granie, ale mimo wszystko Fryderyk Jona stara się na tej wydeptanej drodze znaleźć coś innego.

R. M.