The Sequel

Zaczyna się niemal jak grunge'owy czad w klimatach Soundgraden czy Nirvany, jednak tylko przez chwilę. Zaraz następuje jednak złagodzenie brzmienia za sprawą pulsujących sekwencji. Taki jest utwór 7th Heaven i trzeba przyznać że to dosyć adekwatny tytuł. Fani łączenia zadziornego rocka i elektroniki faktycznie będą w siódmym niebie. Kolejny Borderline to już nieco bardziej stonowane klimaty. Gitara nadal gra swoje, jednak główną bazę dla tej kompozycji stanowią pulsujące syntezatory. W Gemini atakuje elektroniczny chłód, z kolei Dreamcatcher jest dosyć intensywny i dramatyczny. Finałowy Horizon kończy album w niezłym stylu. Płyta The Sequel to album pełen kontrastów, Maxxess nie gra tu jedynie ciosanych na rockowo riffów. Potrafi wyłuskać z gitary bardziej finezyjne brzmienia i co ciekawe, umiejętnie rozszerza elektroniczne tła. Słychać tu fascynację wielką przestrzenią i krajobrazem. Dzięki temu ta muzyka niejako odbija owe fascynujące tła, niejako sama tworząc fantasmagoryczne wizje. Tym samym niemiecki gitarzysta z rockowego rzemieślnika zmienia się w natchnionego kolorystę. W sumie oferuje kawał niebanalnej i miejscami wyjątkowo pięknej muzyki. Bez wątpienia, poza mocnym wstępem, zdecydowanie do wieczornego słuchania. Czas mija wtedy znacznie przyjemniej.

R. M.